Einelti

Eg fékk sting í hjartað að heyra móður tala um einelti í tv í gær, hún missti son sinn, og lýsti hvernig eineltið hafði áhrif á drenginn sinn.

Þrátt fyrir að allir skólar virðast vera komnir með eineltis áætlanir í sína stefnuskrá og flagga þeim áformum i gríð og erg, þá er sorglega mikið um þetta ennþá í skólum og fer oft sorglega leynt, því börn segja ekki alltaf frá heima því sem er að ganga á i skólanum.    Og þetta er svo lúmskt oft á tíðum að við foreldrar erum bara græn í allt of langan tíma.

Minn strákur lenti í þessu en sem BETUR fer, uppgötvaðist þetta á sérstakan hátt, þar sem móðir bekkjarfélaga hans sem býr við skólalóðina SÁ eitt skiptið þar sem ákveðnir drengir sátu fyrir honum og hringdi i mig.

Fram að því, hafði hann kvartað heima að það væri leiðinlegt í skólanum, hann lenti í áflogum í skólanum, það var  hringt í mig, kennarar kvörtuðu yfir að hann væri erfiður, sæti lítið kyrr, einbeitningin slæm og svo framvegis.  Heima tók hann 3 tíma i að sofna á kvöldin, erfiður og uppstökkkur við mig,  og þegar hann var í vandræðum í skólanum þá skrifaði maður þetta ósjálfrátt allt á hann.  Hann nefndi aldrei þessa drengi sem voru einn daginn bestu vinir hans, næsta dag lömdu hann, þriðja daginn ögra honum, fjórða daginn aftur bestu vinir hans,  hann vissi ekkert í hvorn fotinn hann atti að stiga og brást við með stælum og óþekkt.   Ég fór með hann til sálfræðings, sem greindi hann með mikinn kvíða en engan athyglisbrest eða neitt svoleiðis sem kennararnir vildu lata skoða hann með.    En til að gera langa sögu stutta, þá bárum við gæfu til við pabbi hans að eftir um það bil einn og hálfan mánuð þar sem ástandið var hríðversnandi, að pabbi hans tók hann austur i sveitaskola sem hann hafði aðgang að. Og minn maður litli, tók stórstígum framförum, skyndilega hækkar minn maður um heila 3 i ísl og stæ, og verður allur annar. 

Þegar ég horfi á sviðið til baka, þá fannst mér skólinn ekki bregðast við á réttan hátt og alls ekki ég heldur, ég var bara svona græn og meira að segja kenndi ég mér um þetta allt saman, hann hafi verið svona uppstökkur og óþekkur útaf mér, og pabbi hans réði mun betur við hann.  Til að vera sanngjörn þá held að það hafi reyndar verið rétt að einhverju leyti, hann hafði auðvitað mjög gott af því að vera meira með pabba sínum, EN  það er kristaltært að i hans árgangi voru tveir drengir sem héldu öllu í herkví,  þetta voru fyrstu drengirnir sem minn strákur kynntist hér i hverfinu, i fyrstu hinir bestu vinir, en svo breyttist það.  Strákurinn minn bar samt svona óttablandna virðingu fyrir þeim, þeir voru töffarar og hann dáist af svoleiðis.

Sjálf munum við örugglega öll eftir "hrekkjusvínunum" í skóla, og þetta er líklega svoleiðis dæmi, en maður hefði haldið að á þessum tímum væri betur unnið með þessi dæmi en áður, en eins og ég segi, mig grunar að þetta sé ansi stórt dæmi ennþá og tala ekki um núna þegar smsin og netið eru komin i spilið.    Við foreldrar verðum að vera vakandi fyrir þessu, því þetta getur verið ansi lúmskt.  Ég td. var feimin að kvarta í skólann,   þannig, ég kvartaði, en var ekki ýtin og frek, fannst einhvernveginn eins og ég ætti ekki að vera að skipta mér af hvernig þau höfðu þetta í skólanum, vildi ALLS ekki vera eins og móðursjúkt foreldri, ( sem er auðvitað til ).

En eftir þessa breytingu sem varð á drengnum við að skipta um skóla þá sannfærðist ég alveg um hvað þetta var alvarlegt mál, og mun ekki vera feimin við að æða í skólann framvegis ef eitthvað kemur uppá.  

En litla ljósið ( drengurinn ) breyttist nú ekkert i engil með vængi :)  hann er skapstór að upplagi og nokkuð fyrirferðarmikill, en mikill ljúflingur og eldklár:)   En þetta var bara pæling varðandi þennan málaflokk....